Ανωνύμων, Κυπριακά ερωτικά ποιήματα

1.	Ότις του πόθου δεν είν’ πειρασμένος, τα δολερά του πάθη δεν γνωρίζει.
	[Κυπριακά ερωτικά ποιήματα], 3. 1-2. Λίνος Πολίτης, Ποιητική Ανθολογία, Β΄. Μετά την Άλωση (15ος και 16ος αιώνας). «Δωδώνη», χ.χ. 125.

Παραδοσιακά Κάλαντα Πρωτοχρονιάς Κύπρου

Πάλι ακούσετε άρκοντες
τζι' ήρταμεν να σας πούμεν
πως αύριον είναι γιορτή
τζιαί πρε... τζιαί πρέπει να χαρούμεν

Αύριον εν Αρχιχρονιά
πρώτη Ιανουαρίου
όπου γιορτάζεται παντού
τ ' Αγί... τ ' Αγίου Βασιλείου

Κυπριακά Κάλαντα Χριστουγέννων

Καλήν εσπέραν θα σας πω
τζιάν(κι αν) είναι ορισμός σας
Χριστού τη θεια γέννηση
να πω, να πω στ’ αρκοντικόν σας.

Χριστός γεννιέται σήμερον
εν(στην) Βηθλεέμ την πόλη
οι ουρανοί αγάλλονται
μαζί, μαζί τζι’ η φύσης όλη.

Γεννιέται μες το σπήλαιον
στη φάτνη των αλόγων
ο βασιλιάς των ούρανων
τζι ο πλά τζι ο πλάστης ημών όλων.

Αντζιέλοι εις τον ουρανόν
ψάλλουν το εν υψίστοις
τζιαι να το φανερώνετε
των νυ των νυκτοβάτων πίστης.

Κυπριακόν γλωσσάριν

αβανιά, η = κοινωνικός στιγματισμός αγρέλλι, το = το σπαράγγι
αλισβερίσι, το = το παζάρεμα
αλουποτζοίτης, ο = μικρά ξερά αγκάθια που πιάνονται στις σόλες των παπουτσιών, στα πέλματα και το τρίχωμα των ζώων
αμπάλατος, ο = αυτός που δεν ξέρει/καταλαβαίνει τίποτε
αμπλάστρι, το = κατάπλασμα
αμπούστα (Ιτ. busta)=κουτίν
αντακώννω = αρχίζω

Ο Ευκενης τσι Μαρκαρου

Ο Ευκενης τσι Μαρκαρου,  ηταν κοπελια νεα τσιε βρεχουνταν μες το χωρκον τσιε εκαμνασιν παρεα. Ο Ευκενης ηταν βοσκος τσι ησιεν κτηνα καμποσα, μα επριτσισεν το ο θεος με πραματα αλλα τοσα. Για του θεου το πριτσισμα την Μαρκαρου ρωτατε, φιλοι αν δεν αντρεπεστε τσιε δεν παρεξηγατε. Τσιε μιας τσιε συναφεραμεν την Μαρκαρου κοπελια στον τσιηρην της εδουλευκεν  στα κτηματα στα αμπελια. Τσιε αμα ητουν μονοι τους τσιε εν τους εθωρεν πλασμα, εν αντροπη αμμα να σας πω τσι οι θκιο τους τι εκαμναν.Τωρα θα μπω στο θεμα μας στο θεμα τι εκαμναν, η Μαρκαρου που επιενεν στην βρυση με την σταμνα εμπαζε την ο Ευκενης πριχου να πα στην βρυση μεσα σε ένα χαλοσπιτο τσιε αρκεφκεν της γαμησι. Την ρασιη της εκουμπαν την η Μαρκαρου στον τοιχο, τσιε ο Ευκενης

Που το στενο της έρεσσα

Που το στενο της έρεσσα τσιε εψηνεν πιττα μιλλα, τσιε επιασα την εγιω που το πουττιν τσιε τσινη που την βιλλα

Ο πουττος εσυκώθηκε

Ο πουττος εσυκώθηκε βραστός που το κρεβατιν τσιε επίε τσιε κατουρησε του βίλλου μες τα αμματι, ομπρος μου εγονάτισες με σταυρωμένα σιερκα να σου τον τριψω εθελες πανω στα κολωμέρκα