ΕΡΩΤΙΚΑ

ΕΡΩΤΙΚΑ
Άμα την εία τζι΄έρεσσεν,
μα την αλήθκειαν είπουν,
θυμούμαι είπα τούντον λόν,
τι διαφέρει π΄άγγελον,
μόνον φτερά της λείπουν.

--------------
Αν πουν να την λογιάσουσιν,
τζι’έρτει μου το μαντάτον,
εν να ορμίσω έσσω τους,
ώραν των λογιασμάτων,
τζιαι τίποτε ΄ν΄ θεν να σκεφτώ,
πως αχτυπώ πλασμάτων!
---------------
Νύφην την εστολίζασιν,
Κυριακήν του γάμου,
τζι΄επήα τζιαι τραούησα,
λλία που τα δικά μου,
τζι΄άμα της είπα δκυό τριά,
έδκιωξεν την κομμώτρια,
τζιαι κλέφτηκεν μιτά μου.
----------------
Μιτά μου ήρτεν τζι΄έμεινεν,
μια μουζουρού τσιαφκίνα,
τζι΄έζιουν μες τον παράδεισον,
περίτου πόναν μήνα,
μ΄άμα μου είπεν εν να φεί,
σαν που με δάκκασεν κουφή,
τζιαι θέμα που την φίνα.
----------------
Να σιείσουσιν τα στήθη μου,
τζιαι να μου κάμουν τραύμα,
τζιαι στάξει γαίμαν στο χαρτί,
το όνομα της θα γραφτεί,
χωρίς να λείπει γράμμα.
-----------------
Εχτύπησα το σιέριν μου,
την περασμένην Πέφτην,
τζιαι οι γιατροί μου είπασιν,
για πάντα σακκατέφτιν,
όμως εγιώ εκέφτηκα,
τζιαι πήα τζι’επισκέφτηκα,
τζιείνην που μ’ερωτεύτην,
τζιαι άμα κάτσαμεν μαζίν,
έπιασα τόναν της βυζίν,
τζι’αμέσως εγιατρέφτιν.
-----------------
Άμαν πεθάνω τζιαι σκεφτείς,
νάρτεις κοντά στο πτώμα,
τζιαι δεις ότι επέθανα,
με αννοιχτόν το στόμα,
να ξέρεις έθελα να πω,
πως σ’αγαπώ ακόμα.
Χαμπής Αχνιώτης