Του Βιλλου τζιαι του Πουττου

Τα μυλλωμένα που λαλείς, του βίλλου τζιαι του πούττου,
της στρίνας, τζιαι του γαμησιού, του έρωτα του βούκκου,
είναι παρόδωσ΄ιερή, πρέπει να την κρατήσεις
όπως κρατείς τον βίλλον σου, όταν θα κατουρήσεις.

Μιχαηλίδης τζι Άζινος, θωρούν τζιαι καμαρώννουν
Μια νεκκλησιά κοτζιακαρκές, ακού σσε τζιαι καυλώννουν.

Συνέχισε φιλούιν μου, νερόν κουβάληννε μας,
ερωτικά του πιπερκού κάμνε τζιαι λάληννε μας.
Κόζια να κάμνουμεν πολλά, τζιαι γέλια του πουπούξιου
ζαττίν τα μπλογκ εκάμαν μας, γαμιάες... 
μα του μούτσιου.